کدام رویکرد ارتباطی بهتر است؟
دکترگیتاموللی،استادیار دانشگاه
برخی والدین احساس می کنند تحت فشار زیادی برای انتخاب رویکرد ارتباطی مورد استفاده برای کودکشان بوده اند.اما بسیار مهم است بدانيد شما هیچ اجباری در تعیین روش ارتباطی برای کودکتان ندارید.
شاید شما بخواهید که رویکرد ارتباطی فرزندتان را تغییر دهید چون به مرور زمان مطالب بیشتری در مورد نیازها و اولویت های کودکتان یاد می گیرید.
رویکرد درست برای برقراری ارتباط رویکردی است که بهترین کارکرد را برای شما، خانواده تان و کودکتان داشته باشد. سه روش اصلی عبارتند از:
– رویکرد شفاهی[1] ( استفاده از گفتار )
– رویکرد دستي[2] ( استفاده از اشاره )
– رویکرد ارتباطی کلی[3] ( استفاده از هر دو )
این رویکردها با جزئیات بیشتري در قسمتهای دیگر مورد بحث قرار می گیرند.در اینجا سؤالاتی وجود دارند که به شمادر انتخاب رویکرد ارتباطی مناسب کمک
می کنند.
-آيا رویکرد ارتباطی شرایطی را برای همه ي اعضای خانواده- برادرها ، خواهرها و خانواده ي گسترده تر- جهت برقراری ارتباط با کودکفراهم خواهد کرد؟ ( به همه اجازه ارتباط مي دهد؟)
-آیا معتقدید که رویکرد ارتباطی مورد استفاده شما، بهترین انتخاب برای کودکتان می باشد؟ و به راحتی می تواند با توجه به این روش احساسات ، افکار ، تصورات و… خود را ابراز کند؟
-آیا اطلاعات کاملی در مورد گستره ي عظیمی از رویکردهای ارتباطی کسب کرده اید؟ آيا تا به حال با افراد زيادي در این خصوص صحبت کرده اید و ديدگاه هاي هر یک از آنها را شنیده اید؟
-آيا رویکرد ارتباطی مورد نظرتان به رشد و توسعه ي ارتباطاتتان با سایر افراد نيز کمک خواهد کرد؟ آيا روش ارتباطی كودك شما به ارتقا ارتباط معنی دار و لذت بخش میان همه اعضای خانواده منجر می شود ؟ آياباعث می شود که کودکتان احساس کند که جزئی از خانواده است و از همه اتفاقاتي كه در خانواده مي افتد ، باخبر است؟
-آیا فکر می کنید اطلاعاتی که در خصوص رویکردهای ارتباطی به دست آورده ايد اصولی هستند؟
-آیا رویکرد مورد استفاده ي شما به کودکتان اجازه می دهد تا با جهان گسترده تر اطراف ارتباط برقرار کند؟
در حقیقت همانطور که انجمن والدین و خانواده های Hands &Voices(2006) مطرح میکند”روشی که کودک بتواند از آن به خوبی اسفاده کند و با شرایط او سازگار باشد،صحیح ترین روشی است که می توانید برای او انتخاب کنید.”Lane و همکاران (1997)یک چک لیست خود ارزیابی برای انتخاب روش ارتباطی توسط خانواده ابداع کرده اند.والدین می توانند متناوبا از این چک لیست استفاده کنند تا میزان موفقیت رویکرد انتخابی خود را برای فرزندشان محک بزنند.
هدف نهایی این است که کودک کم شنوا بتواند آزادانه و بصورتی کارا و موثر در همه جا ارتباط برقرار کند.سوالاتی که در این چک لیست مطرح شده است شاخص هایی کیفی در اختیار والدین قرار می دهند که میزان موفق بودن انتخاب خود را برای فرزندشان پایش کنند.
درکل برای انتخاب رویکرد ارتباطی باید به ترجیحات والدین ،نیمرخ رشد و تحول کودک،مهارتهای ارتباطی کودک و داده های عینی تیم کارشناس و متخصصی که کار مداخله را برعهده دارند ،توجه داشت.
| چک لیست خود ارزیاب والدین برای انتخاب رویکرد ارتباطی |
| -آیا فرزندم هنگام برقراری ارتباط با دیگران احساس میکند در این امر موفق است؟ -آیا فرزندم متوجه بیشتر صحبتهای من می شود؟ -آیا ما به سادگی قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر هستیم؟تاحدی که بتوانم در مورد اتفاقات روزانه با او صحبت کنم؟ -آیا فرزند کم شنوایم به اندازه دیگر فرزندانم به اطلاعات دسترسی دارد؟ -آیا ادامه استفاده از این رویکرد ارتباطی صرفا به دلیل مواردی است که قول داده اند در فرزندم ایجاد خواهد شد یابه خاطر آن چیزی است که در او می بینم؟ |
نقش شنوایی شناس
شنوایی شناسان نقشی بسیار حیاتی در این میان برعهده دارند چراکه شناسایی زودهنگام کم شنوایی کودک و پس از آن تجویز سمعک و کمک افزارهای شنوایی و مشاوره با والدین را برعهده دارند. شنوایی شناسان می توانند نقشی کلیدی در برنامه های آموزشی و مداخله ای کودک کم شنوا داشته باشند و کیفیت خدمات ارائه شده به کودک را افزایش دهند. عموما مشاوره با والدین نیز بر عهده شنوایی شناس است.برخی از شنوایی شناسان تربیت شنوایی کودک را انجام می دهند.اطلاعاتی که در حین اجرای برنامه های تربیت شنوایی بدست می آید برای گفتاردرمانگران و مربیان کودک کم شنوا حائز اهمیت به سزایی است و لازم است شنوایی شناسان در همه برنامه های آموزشی ،توانبخشی و مداخله زود هنگام حضور فعال داشته باشند.