گوش و چگونگي عملكرد آن
نوشته دکترگیتا موللی
گوش دو عملكرد اصلي دارد :
- صداها را دريافت و آنها را تبديل به سيگنالهايي مي كند كه توسط مغز قابل درك اند.
- به تعادل ما كمك مي كند.
اين دو عملكرد كاملاً به هم مرتبط اند.
گوش :
گوش نخستين بخش سيستم شنوايي است . لاله گوش[1] ( بخش خارجي گوش ) امواج صوتي را مي گيرد و آنها را به سمت مجراي گوش[2] هدايت ميكند. سپس اين امواج سبب ارتعاش پرده گوش[3] مي شوند. اين ارتعاشات از طريق سه استخوانچه[4] كوچك از گوش مياني مي گذرند. اين استخوانچه ها كه چكشي[5] ، سنداني[6] و ركابي[7] نام دارند، ارتعاش صوت را تقويت مي كنند و سپس از طريق دريچه بيضي[8] آن را به حلزون[9] مي فرستند.
حلزون گوش درست شبيه به پوسته حلزون است . حلزون انباشته از مايع و حاوي هزاران سلول بسيار كوچك حساس به صوت است . اين سلولها ، سلول موئي ناميده مي شوند. ارتعاشاتي كه به حلزون وارد مي شوند سبب حركت مايع گوش داخلي و سلولهاي موئي مي شوند؛ حركتي شبيه به حركت ماسه هاي كف دريا زماني كه موجي از روي آنها مي گذرد.
زماني كه سلولهاي موئي حركت مي كنند ، شارژ الكتريكي كوچكي ايجاد مي كنند كه همان سيگنال است . عصب شنوايي اين سيگنالها را به مغز مي برد و مغز آنها را به عنوان صدا درك مي كند.
براي اينكه گوش بتواند به صورت مناسبي كار كند و بتوانيم صداها را درك كنيم، بايد همه اين قسمتها كاملاً خوب كار كنند. كم شنوايي زماني رخ مي دهد كه يك يا چند قسمت سيستم شنوايي كاركرد مناسبي ندارند.
تعادل :
مغز ما از اطلاعات چشمها ( آنچه مي بينيم )، بدن ( آنچه حس مي كنيم ) و گوش داخلي استفاده مي كند تا ما تعادل داشته باشيم . مجاري نيمدايره اي[10] گوش داخلي سه لوله اند كه حاوي مايع و سلولهاي موئي حساس به حركت اند. زماني كه حركت مي كنيم ، اين مايع حركت مي كند. اين حركت سبب ايجاد سيگنالهايي مي شود كه اطلاعات مربوط به تعادل را به مغز مي فرستند.