چگونه می شنویم؟
صدا یکی از انواع انرژی است. این نوع انرژی به صورت امواج حرکت می کند. امواج صدا زمانی ایجاد می شوند که مولکول ها خیلی سریع جلو و عقب می روند. این جلو و عقب رفتن سریع ارتعاش نامیده می شود. به عنوان مثال زمانی که شمـا یک توپ بسکتبـال را به زمین می زنید، مولکول های توپ و زمین به یکدیگر می خورند و مرتعش می شوند و صدا ایجاد می کنند.
زمانی که این امواج صدا به گوش ما برسند، ما آن را می شنویم.
بخش های بسیار زیادی از گوش با همدیگر کار می کنند تا شنیدن اصوات برای ما ممکن شود.
گوش سه بخش اصلی دارد: گوش خارجی (آن بخشی که ما می توانیم ببینیم)، گوش میانی و گوش خارجی.
هر یک از این بخش ها نیز بخش هایی در داخل خود دارند. گوش خارجی امواج صدا را (مانند یک قیف) جمع می کند و به داخل مجرای گوش می فرستد. مجرای گوش لوله ای است که صدا ها را به گوش میانی می برد.
زمانی که امواج صدا به سمت گوش میانی می روند با پرده گوش برخورد می کنند. زمانی که صدا به این جسم می خورد، آن را مرتعش می کند (درست مانند طبلی که شما با یک تکه چوب روی آن بکوبید). ارتعاش های پرده گوش سبب می شود سه استخوان ریزی که پشت پرده گوش هستند نیز مرتعش شوند. اسم این استخوان ها، چکشی، سندانی و رکابی است. همان طور که انرژی از گوش خارجی به سمت مجرای گوش به گوش میانی حرکت می کند، ارتعاش های آن ضعیف تر می شوند اما ارتعاش استخوان ها در پشت پرده گوش سبب تقویت امواج صدا می شود تا امواج صدا بتوانند به گوش میانی بروند.
امواج صدایی که به گوش داخلی می آیند، وارد حلزون می شوند. حلزون بخشی از گوش است که درست شبیه صدف یک حلزون است. در داخل حلزون، ارتعاش ها در مایعی به حرکت خود ادامه می دهند و سبب مرتعش شدن هزاران سلول ریز مویی شکل می شوند. این سلول های مویی، عصبی را تحریک می کنند که پیامی به مغز می فرستد. ما این پیام را به صورت یک “صدا” درک می کنیم.
