پیرگوشی چیست
پیرگوشی چیست؟
با افزایش سن گوش هم مانند دیگر اعضا دچار کاهش عملکرد می شود که پیرگوشی نامیده می شود.
در بیشتر موارد علت آن تغییرات گوش داخلی فرد است كه با بالا رفتن سن به وجود می آید. اما تغییرات گوش میانی یا تغییرات كلی در راه عصبی شنوایی به مغز نیز ممكن است سبب بروز كم شنوایی شوند.
پیرگوشی غالباً در هر دو گوش است و هر دو را به یك اندازه تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا كه روند افت شنوایی تدریجی است، افرادی كه دچار پیرگوشی می شوند ممكن است متوجه كم شدن شنوایی خود نشوند.
كم شنوایی حسی عصبی، در اثر اختلال در گوش داخلی یا عصب شنوایی ایجاد می شود. پیرگوشی معمولاً یك اختلال شنوایی حسی- عصبی است و در اغلب موارد در اثر تغییرات تدریجی گوش داخلی، ایجاد می شود.
مجموعه ای از عوامل مانند: قرار گرفتن در معرض اصوات مربوط به ترافیك یا كارخانجات صنعتی، محیط های كاری پر سر و صدا، تجهیزات صدا دار و موسیقی بلند در طی سالیان متوالی، می تواند سبب ایجاد كم شنوایی حسی- عصبی شود.
كم شنوایی حسی- عصبی غالباً به دلیل آسیب دیدن سلول های مویی(گیرنده های حسی گوش داخلی) ایجاد می شود. این امر ممكن است در اثر عوامل ارثی، بالا رفتن سن، بیماری های مختلف و اثرات جانبی برخی داروها( آسپیرین و بعضی از آنتی بیوتیك ها) باشد.
پیرگوشی ممكن است در اثر تغییر در ذخیره خونی گوش ایجاد شود. این حالت در بیماری قلبی ، فشار خون بالا، اختلالات رگی ناشی از دیابت یا دیگر اشكالات خونی به وجود می آید.
گاهی اوقات پیرگوشی، ضایعه شنوایی انتقالی است، به این معنا كه كاهش حساسیت به صدا ناشی از ناهنجاری در گوش خارجی یا گوش میانی است.
این ناهنجاری ها شامل كاهش عملكرد پرده صماخ یا كاهش عملكرد سه استخوانچه كوچك گوش میانی است كه امواج صوتی را از پرده صماخ به گوش داخلی می رسانند.
