ناتوانی های حسی حرکتی شدید و مدرسه

دکترگیتا موللی

بسیاری از کودکان با ناتوانی حسی حرکتی در مدرسه دانش آموزان ممتازی هستند در صورتی که در کلاس تغییرات لازم داده شود و کمک های مناسب صورت بگیرد، کودکان با ناتوانی حسی حرکتی می توانند در مدرسه هم درس هایشان را خوب یاد بگیرند و هم دانش آموزان زرنگی باشند. از آنجا که تعداد بسیار زیادی از کودکان با ناتوانی های حسی حرکتی برای حرکت به این طرف و آن طرف نیاز به کمک افزارهای فناوری دارند، خیلی مهم است که همه مدرسه ها برای این کودکان مناسب سازی شده باشد.

همه مدرسه ها و ساختمان ها باید سطح شیبدار و آسانسورهایی داشته باشند تا کودکانی که از صندلی چرخدار یا دیگر ابزارها استفاده می کنند بتوانند به راحتی وارد آن شوند و در ساختمان رفت و آمد کنند.

ممکن است لازم باشد مدرسه سطح شیبداری برای صندلی چرخدار کودکان یا آسانسوری برای رفتن به طبقات بالایی داشته باشد.

در بعضی کشورها قانون هایی هست که برای این افراد درست شده است مثلاً در ایالات متحده قانونی به نام قانون توانبخشی (1973) وجـود دارد. بر اسـاس این قانـون مدارس از دولت هزینه هایی دریافت می کنند تا آن را برای کودکان با ناتوانی حسی حرکتی مناسب سازی کنند. در کشور ما هم بسیاری از مدارس و ساختمان ها مناسب سازی شده اند.

فیزیو تراپی به کودک با ناتوانی حسی حرکتی کمک می کند تا بیاموزد از ماهیچه هایش بهتر استفاده کند.

همچنین اگر تغییراتی در کلاس درس بدهیم کودکان با ناتوانی های حسـی حرکتی شدیـد می توانند همه کارهایشان را راحت تر انجام دهند. این تغییرات معمولاً تغییراتی جزئی و کوچک است مثلاً کلاس باید بزرگ باشد و راهروهای وسط کلاس باز و بدون مانع باشند تا دانش آموز بتواند با عصا، بریس یا صندلی چرخدارش به راحتی در آن حرکت کند و به چیزی برخورد نکند.

کودکان با ناتوانی حسی حرکتی شدید و آموزش ویژه (آموزش و پرورش استثنایی)

برای بسیاری از کودکان با ناتوانی حسی حرکتی شدید بهترین راه موفقیت در مدرسه این است که از آموزش های ویژه (آموزش و پرورش استثنایی) استفاده کنند. در سیستم آموزش و پرورش استثنایی کودک با ناتوانی حسی حرکتی می تواند از خدمات فیزیوتراپیست، گفتار درمان و کار درمان کمک بگیرد.

کودکی با ناتوانی حسی – حرکتی ممکن است کارهایش را کمی متفاوت با شما انجام دهد اما با این همه او می تواند فردی شوخ و دوستی خوب برای شما باشد.

در بیشتر کشورهای جهان در این مورد قانونی وجود دارد که نام آن “قانون آموزش افراد با ناتوانی (IDEA)” است. در این قانون به روشی بیان شده است که مدارس چگونه مشخص کنند کدام کودکان نیاز به آموزش ویژه (آموزش و پرورش استثنایی) دارند و کدام ها نیاز ندارند (کدام ها به مدرسه عادی بروند و کدامه ا به مدرسه استثنایی) از نظر این قانون کودکی واجد شرایط استفاده از آموزش و پرورش استثنایی است که ناتوانی حسی- حرکتی اش سبب شود او نتواند درس های جدید را خوب یاد بگیرد، متوجه نشود تکالیفش چیست و از او چه انتظاری می رود و نتواند در فعالیت های معمول مدرسه شرکت کند.

در کشور ما این قانون وجود ندارد بلکه از طریق آزمون هایی که کارشناسان در طرح سنجش از کودکان پیش دبستانی می گیرند، مشخص می شود آیا کودک مورد نظر لازم است در مدرسه عادی یا مدرسه استثنایی تحصیل کند.