کلاس درس مطلوب برای کودک کم شنوا: راهنمای معلمان
وضعیت محیط كلاس درس شما از نظر گوش دادن چگونه است ؟
برای آموزش و یادگیری موفقیت آمیز در كلاس درس لازم است شرایط محیطی كلاس مناسب برای گوش دادن باشد . عوامل بسیاری چگونگی گوش دادن را در كلاس متاثر می كنند. معمولاً كلاسهای درس پرسروصدا هستند و صداها را منعكس می كنند و به همین دلیل گوش دادن برای كودكان دچار كم شنوایی و حتی كودكان با شنوایی طبیعی نیز مشكل است .
با استفاده از سوالات زیر كلاس خود را چك كنید . اگر متوجه شدید محیط كلاسی شما برای گوش دادن مناسب نیست ( یعنی زمانی كه پاسخ شما به سوالات « خیر » است ) نكات ارائه شده را رعایت فرمائید.
چك لیست كلاس درس و برخی نكات مفید
- سروصدای بیرون كلاس درس :
- آیا كلاس شما در محلی ساكت و به دور از صداهای خارج از كلاس ( مانند صدای ترافیك ، ساختمان سازی ،زمین بازی ، كافه تریا ، زمین ژیمناستیك ، راهروهای شلوغ ، مغازه ها و غیره ) قرار داد یا خیر.
نكته :
مكان قرار گرفتن كلاستان را ارزیابی كنید و برای این كار سروصدای خارج از كلاس را تا حد امكان كاهش دهید . برای كودكی كه دچار
كم شنوایی است كلاسی انتخاب كنید كه به دور از سروصدای محل و ترافیك باشد. از مكانهایی كه محل تجمع كودكان است . اجتناب كنید. حتی چیزهای كوچكی نظیر یك درختچه یا گل و بوته درست كنار پنجره كلاس می تواند به كم كردن سروصدای خارج از كلاس كمك كند.
- سروصدای داخل كلاس درس :
|
نكته :
سروصدای داخل كلاس را مرتباً ارزیابی كنید. هواكش ها ، سیستمهای گرمایشی ، رایانه ها و پروژكتورها و چراغها و غیره همه می توانند سر وصدای داخل كلاس را بیشتر و شنوایی را مشكل تر كنند. بیشتر ما از این صداها ناخودآگاه صرفنظر می كنیم و آنها را « نشنیده » می گیریم . اما برای كودكی كه سمعك یا دیگر تجهیزات شنوایی به گوش دارد این موضوع به این سادگی نیست . وسایل كمك شنوایی كودك را دائماً باید برای سرویس فرستاد تا در اثر كاركرد نامناسب ،سروصدای اضافی ایجاد نكند. تغییراتی در برخی نواحی نیز می تواند به كم سروصدا شدن كلاس درس كمك كند . مثلاً
- سقفهای كوتاه و آكوستیك ( عایق صوت )
- درهایی كه كاملاً خوب بسته می شوند.
- پرده های ضخیم و دیوارهای چوبی عایق صوت
- قرار دادن مواد جاذب روی سطوح سخت و انعكاسی ( مثل چوب پنبه هایی كه روی تابلوی اعلانات چسبانده می شوند )
- بستن درها و پنجره ها هنگام درس دادن
- مهارتهای گوش دادن
|
نكته :
مهارتهای گوش دادن به روشهای متفاوتی قابل ارزیابی اند و می توان آنها را جالب و لذت بخش كرد. به كارشناس مورد نظر در مدرسه مراجعه كنید و تحقیق كنید آیا فرمهای ویژه ارزیابی از كودك را دارند یا خیر. فعالیتها را به صورت بازی درآورید تا كودك مایل به گوش كردن صحبت ها شود.
- صدای معلم :
|
نكته :
دائماً چك كنید كه كودك صدای شما را خوب می شنود یا خیر . واضح صحبت كنید . فریاد نزنید. حتی اگر كودك سمعك به گوش داشته باشد ،باز هم نمی تواند كاملاً طبیعی بشنود . حتماً در نظر داشته باشید كودك دچار كم شنوایی را باید در ردیف جلوی كلاس بنشانید، مگر اینكه از تجهیزات كمك شنوایی اف – ام استفاده كند.
زبان معلم :
|
نكته :
از واژه هایی در حد گنجینه واژگان كودك و جملاتی با دستور زبانی در حد سن او استفاده كنید. اگر واژه های جدیدی به كار می برید ، در موردشان توضیح دهید. از به كار بردن ضرب المثل ها و زبان
مجازی و استعاری و كنایه و طنز اجتناب كنید. كودك دچار كم شنوایی معمولاً روی زبان ادبی تمركز می كند و آن را می فهمد . اگر صحبت ها خیلی پیچیده باشد او نه به آن گوش می دهد و نه چیزی می آموزد.
- برقراری ارتباط :
|
بلی | خیر |
|
نكته :
مرتباً از كودك بپرسید كه متوجه دستورات شفاهی و كتبی می شود یا خیر. فرض را بر این نگذارید كه او همه چیز را می فهمد. به جای آنكه فقط از او بپرسید صدای شما را شنیده است یا خیر، از او بخواهید دستورات شما را تكرار كند. مراقب باشید نه تمام وقت روی كودك دچار كم شنوایی تمركز كنید و نه او را تنها به حال خود رها كنید.
- شگردهایی برای ایجاد بهبود شنوایی :
|
نكته :
كودك دچار هر نوع كم شنوایی باید دور از پنجره بنشیند تا نور روی چهره اش نیفتد. اما نور كافی باید روی چهره گوینده بتابد. صحبت چهره به چهره به شنونده كمك می كند از نشانه های بینایی مثل لب خوانی و بیانهای چهره ای استفاده كند . طنین صدایتان هنگام صحبت كردن باید طبیعی و بدون اغراق در حركات لب باشد. همچنین باید الگوی خوبی برای عادتهای گوش دادن باشید و واقعاً به آنچه كودكان می گویند گوش كنید و توجه و علاقه به آن نشان دهید. زمانهای خاصی را در برنامه خود بگذارید كه در آن زمانها اطلاعات را با هم رد و بدل كنید و همه توجه خود را معطوف كودك كنید.